манайхан сайхан наадсан байлгүйдээ асуугаад ч юу хийхэв. нэрийг н ингээд өгчий. зүгээр бодсоноо бичий гээл ороод ирлээ. аймр гүн ухааны ном уншилгүй аймр уджээ. шүлэг найраг ч харалгүй удаж. тэгээд сая наадмийн хэд хоногоор сүнзийн дайтах урлагийг амонрагийн блогоос аваад найзаасаа анна ахматовагийн цэнхэр үдшийг аваад уншаад суулаа. элдвийг л бодлоо. учир утгагүй зорлигогүй амьдарч байгаа өөрийгөө хальт зүхлээ.
анна ахматоваг сергей есенинг марина цветоваг булгаковыг ер нь тэр цагийн оросын найрагчдийг мөнгөн үе гэлцдийм байна. алтан үе н мэдээж пушкин тэргүүтэй лермонтов энтр байлгүйдээ. би нээрээ лермонтовын манай үеийн баатарийг уншаад нэг их сонин болж байж билээ. одоо анна ахматоваг уншаад тэр үеийн дао одоо болтол хэвээрээ л байгаад байгааг мэдрэв. харамсалтай л юм. өөрчлөгдөхгүй. өөрчлөгдөхийг ч хүсэхгүй өнгөрсөнтэйгээ зууралдсан нэг тийм л.
дайтах урлаг ч яахав одоо цагт дайн тулаан гэдэг зөвхөн зэвсэг барьсан төдийгөөр болдог биш юмдаа. уншаад сураад мэдээд амьдралдаа баримтлаад явбал зүгээр л юм шиг.
за за шал утгагүй элийрчлээ.